Postduivenvereniging De Eendracht in Etten-Leur is opgericht op zondag 14 januari 1945.
Op die dag werd ook de eerste vergadering gehouden in café Jan Arnouts, waarbij de leden van de Zwaluw, de Snelpost en de Telegraaf waren uitgenodigd.
Op 7 januari 1945 was het bestuur al vastgesteld. De voorzitter was C. Gobbens en secretaris Ant. Buys.
Er gaven zich op die 14e januari 27 leden op die allen het verplichte inschrijfgeld stortten.
Een totaalbedrag van fl.950,00. Daar waar het verplichte inleggeld fl.270,- was, begint de vereniging met een schuld van fl.680,-.
Ook werd die dag een stemming gehouden waar het clubgebouw gevestigd zou worden.
De uitslag was als volgt: De Weduwe Gobbens 19 stemmen, J. Arnouts 2, J. v.d. Maeden 1 stem.
Het clublokaal is dus gevestigd bij de weduwe Gobbens op de Markt in Etten.
Dat de beginjaren van de oorlog moeilijk waren bleek reeds uit de oprichtingsvergadering. Er was nauwelijks duivenvoer en ook de duiven waren schaars. De Duitsers hadden deze immers allemaal gevorderd omdat ze bang waren dat ze dienst zouden doen als… postduif voor de geallieerden.
Op 4 februari 1945 kwamen er weer 6 nieuwe leden bij, het leden bestand kwam hiermee op 33 leden.
Op een verslag van 26 februari 1945 staat dat alleen diegenen in aanmerking komen voor jonge duiven wiens hok in orde is. Hierop zal controle worden gehouden.
Op de vergadering van 4 maart 1945 werd er nogmaals een beroep op de leden gedaan om een behoorlijk hok te bouwen daar er anders geen koppel jonge duiven zou worden verstrekt. Tijdens die vergadering kon men zich ook opgeven als abonnee op duivenblad “De Duivenbode” en kon men ringen en sluitringen bestellen. Daarvan werd druk gebruik gemaakt.
De leden hoorden vervolgens dat er voor een bedrag van fl.2260,- 12 koppels duiven waren aangeschaft.
Op zondag 15 april 1945 om half 3 ‘s middags werd er besloten om de duiven van de vereniging te verkopen. Het minimumbedrag per koppel werd gezet op fl.75,- de duiven verkocht onder de volgende voorwaarden:
1.De duiven blijven zolang ter beschikking van de Eendracht totdat alle leden een koppel jonge duiven ontvangen hebben.
2.Het risico der duiven die op de hokken van de Eendracht verblijven is voor de vereniging.
3.Het risico der duiven die eventueel door de eigenaars mede genomen worden is voor hen zelf.
De totale verkoop van de duiven bracht fl.1040,-
Op zondag 3 juni 1945 kwamen er weer 4 nieuwe leden bij en kwam de telling op 37 leden.
Daarna op 5 augustus kwamen er weer 7 nieuwe leden bij en stond de teller op 44 leden.
Op 4 november 1945 is er weer een vergadering en is er 1 nieuw lid aangenomen.
Verder wordt er besloten om op 23 december een tentoonstelling te houden voor oude en jonge doffers en op 30 december voor jonge en oude duivinnen.
De 50e lid is tijdens de vergadering van 2 december 1945 aangekomen namelijk de heer M. v. Zundert
Eind 1946 staat op de ledenlijst van de vereniging 70 namen.
Onze vereniging heeft na het eerste inkorflokaal bij de weduwe Gobbens, ook nog bij café de Brouwer en bij café Theo Arnouts gezeten. Vele leden kwamen in de 70 er jaren de vereniging versterken. Vele sportieve hoogtepunten werden door onze leden gerealiseerd met als absoluut hoogtepunt de nationale overwinning van ons lid Cees Dekkers op de wedvlucht uit Barcelona in 1962.
In 1980 werd op sportpark De Lage Banken met veel steun van de leden een eigen houten clubgebouw gerealiseerd. In 1981 was het gebouw klaar en werd er een feestelijke opening gehouden. Op dat moment bestond de vereniging uit 80 leden.
Rinie Riemens, voorzitter van de Eendracht deed samen met zijn vrouw Gerrie de bar en zorgde voor alle inkopen die ze nodig hadden voor de consumptie, een paar jaar later nam Piet van Beers deze taken over en tot op de dag van vandaag regelt Piet het gehele bargebeuren en onderhoud van het lokaal.
De duiven werden voor de kortere vluchten op zaterdagochtend ingekorfd en zondagochtend gelost. De bestuursleden Jan Haast en Jan v/d Enden waren de vaste laders, en zorgden er voor een schoon lokaal.
In 1982 werd de marathoncompetitie georganiseerd door: John v. Unen, Geert Sprenkels en de broers Bert en Jan van Ginneken.
Harrie Schouenberg was in dat eerste jaar de winnaar en kreeg het aller eerste gele T-shirt uitgereikt en werd ook het Wilhelmus gezongen. Deze ceremonie wordt tot op de dag van vandaag bij iedere huldiging van de marathonkampioenen gedaan.
Groot was de teleurstelling toen onze eigen clublokaal in augustus 1984 totaal afbrandde wegens brandstichting. Buiten tegen onze clublokaal stonden manden met houtkrullen erin en daar was de brand ontstaan. De leden hadden geluk dat ze al hun eigen duivenklokken zelf thuis hadden staan voor de jonge duivenwedvlucht uit Orleans.
Bestuurskamer na de brand 
Gedeelte bar en doorgang kantine inkorfruimte 
kantine na de brand 
totaal verbrande inkorfruimte
We kregen toen tijdelijk onderdak bij cafetaria ’t Voske op de Markt in Etten-Leur.
Een eerste inzameling om een nieuw lokaal te bouwen was een verkoop van een ronde late jonge duiven van Harrie Schouenberg. Ook werd er aan de leden geld gevraagd als tijdelijke lening. Daarbij was het lokaal goed verzekerd en konden we via de nodige sponsors in de duivenwereld nog extra financiële steun krijgen. Onder de bezielende leiding van voorzitter Rinie Riemens en met hem vele leden werd ons huidige stenen lokaal gebouwd, een schitterend gebouw op sportpark De Lage Banken waar we op de dag van vandaag met trots onze duivensport kunnen beoefenen.
Het gehele jaar is er bedrijvigheid in ons lokaal met het inkorven van de duiven, het klokken lichten, inkorfcentrum nationale concoursen, feestavonden, bingo’s en de tentoonstelling waarbij de leden vrijwillig de helpende hand toesteken.
De vereniging van nu is een stabiele club met een vast bestuur en na het langdurig voorzitterschap van Rinie Riemens hebben de voorzitters Ad Peeters, Geert Sprenkels en nu Gerard de Rooij de vereniging in goede banen geleid.
Op dit moment hebben wij 52 leden die actief bezig zijn met de duivensport.
Naast de huidige leden hebben wij vele dierbare leden verloren die De Eendracht het gezicht hebben gegeven van waar we nu staan.
Het ledenaantal in de duivensport loopt in zijn algemeenheid fors terug. De aanwas van jeugdleden en leden die vroeger gestopt zijn en waarvan verwacht werd dat ze de duivensport opnieuw op zouden pakken valt tegen. Het huidige ledenbestand vergrijst terwijl de jeugd andere activiteiten en bezigheden prevaleren boven de duivensport.
Specialisatie in spelvormen hebben een grote vlucht genomen wat ten goede zou moeten komen aan de wens van de individuele liefhebber. Maar het aantal duiven per liefhebber is enorm toegenomen, het medicijngebruik en daarmee het aantal duivenziektes vermeerdert, dopinggebruik in de duivensport, steeds hogere kosten en een groot aantal wedvluchten per seizoen maken de duivensport er niet gemakkelijker op.
Toch blijft de duivensport een fascinerende belevenis.
Met de vernieuwende registratie van de computerapparatuur is het arriveren van de duif een weldaad.
Het genieten van de kweek en de liefde van de duiven voor elkaar en hun jongen, het loslaten van de duiven voor hun dagelijkse training om zo U dagelijkse beslommeringen even te relativeren maken de duivensport tot een uniek gebeuren.